Stosowane metody i formy pracy są nowoczesne i zapewniają wychowankom osiągnięcie sukcesów rozwojowych w atrakcyjny, twórczy i aktywny sposób.

Podstawowymi formami organizacyjnymi pracy jest działalność:

• indywidualna
• zespołowa
• zbiorowa (praca z całą grupą)

Natomiast podstawową i najważniejszą formą aktywności dziecka jest zabawa, która jest dominującą w wychowaniu przedszkolnym.

Nauczyciele w naszej placówce w planowaniu pracy wykorzystują szereg różnorodnych metod celem uatrakcyjnienia realizowanych sytuacji edukacyjnych.

Dobór metod zależy od indywidualnych możliwości dzieci oraz od tego, jakie umiejętności zaplanowaliśmy kształcić w danej chwili. Zatem najlepszymi metodami są te, które aktywizują i motywują dziecko oraz umożliwiają praktyczne zastosowanie zdobytej wiedzy.

Zarówno wszystkie metody, jak i techniki służą wspomaganiu wszechstronnego rozwoju dziecka rozbudzając jego aktywność twórczą, zapewniając pozytywną motywację do podejmowania zadań, a tym samym rozwijają wiarę we własne siły i możliwości.

CZYNNOŚCIOWE NAUCZANIE  MATEMATYKI  WG KONCEPCJI PROF. EDYTY  GRUSZCZYK – KOLCZYŃSKIEJ

Celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci, zwłaszcza w zakresie kształtowania pojęć matematycznych, ćwiczenie odporności emocjonalnej dziecka oraz budowanie pozytywnego obrazu samego siebie. Metoda E. Gruszczyk - Kolczyńskiej sprzyja również stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci, dobrze przygotowuje do nauki matematyki w szkole. Okres przedszkolny to czas otwierania się dziecięcych oczu na świat, czas poznawania i doświadczania. To także okres wielkich możliwości, które wymagają odpowiedniej stymulacji i bodźców potrzebnych do kształtowania czynności umysłowych. W edukacji matematycznej ważne jest, aby mieć świadomość tego, w jaki sposób dzieci uczą się. Najważniejsze są osobiste doświadczenia. Stanowią one budulec, z którego dziecko tworzy pojęcia i umiejętności, rozwija myślenie, hartuje dziecięcą odporność. W trakcie tych doświadczeń dziecko powinno mówić, tzn. słownie określać swoje spostrzeżenia, sens wykonywanych czynności i przewidywane skutki. Mówienie o wykonywanych czynnościach sprzyja koncentracji uwagi i pomaga dziecku dostrzec to, co ważne.

KINEZJOLOGIA EDUKACYJNA PAULA DENNINSONA

Metoda ta wspomaga proces uczenia się poprzez ruch. Ćwiczenia zaproponowane przez autora metody poprawiają koncentrację i pozwalają jednocześnie uruchomić obie półkule mózgowe. Dzięki nim można rozciągać mięśnie i niwelować ich napięcie, co pozwala mózgowi wykorzystywać całą energię do przyswajania nowych informacji, czyli uczenia się. Ćwiczenia dr Denisona angażują między innymi obie strony ciała, skoordynowane ruchy gałek ocznych, rąk i nóg, co równomiernie uaktywnia obie półkule.

PEDAGOGIKA ZABAWY „KLANZA”

Pedagogika ta włącza do nauczania i wychowania metody kreatywne, aktywizujące, pobudzające emocje i wyobraźnię z przełożeniem ich na takie sytuacje, w których uczestnik grupy może bez lęku rozwijać swoje najlepsze strony.

Proponuje zabawy i gry, które:

• zapewniają dobrowolność uczestnictwa,
• wykluczają rywalizację,
• dają możliwość komunikowania się poprzez ruch, słowo, plastykę, oraz inne środki wyrazu.

Głównym atrybutem wykorzystywanym w pracy opisywaną metodą jest duża, kolorowa chusta, która przyciąga uwagę dzieci, ożywia je i daje im wiele radości, uśmiechu. Pomaga dzieciom zapomnieć o strachu i poznać lepiej innych uczestników zabawy. Jest ona wspaniałym środkiem do rozbudzenia dziecięcej wyobraźni, kiedy staje się balonem, wiatrem, łodzią, siecią rybacką oraz tym wszystkim, o czym tylko można pomarzyć. Możliwości jej zastosowania są nieograniczone, dlatego staje się ona dowodem na to, że im prostsze formy i pomoce, tym lepsza zabawa.

METODY  TWÓRCZYCH ZAJĘĆ RUCHOWYCH: GIMNASTYKA RUDOLFA LABANA

Metoda gimnastyki twórczej Rudolfa Labana nazywana jest także metodą improwizacji ruchowej. Daje możliwość podejmowania ruchu zgodnie z własną inwencją twórczą, fantazją, doświadczaniem.

• Tematyka zadań ruchowych wywodzi się z pięciu zasadniczych tematów:
• Wyczucie (świadomość) własnego ciała.
• Wyczucie ciężaru i czasu.
• Wyczucie przestrzeni.
• Rozwijanie wyczucia płynności ruchu i ciężaru w przestrzeni.
• Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera lub grupy.

METODA  CARLLA ORFFA

Głównym celem i zadaniem tej metody jest wyzwolenie u dzieci tendencji do samoekspresji i rozwijania inwencji twórczej. Zdaniem C. Orffa muzyka rodzi się z mowy, ruchu i gestu. Wykorzystane i przetworzone na język muzyczny powinno być to, co dziecku najbliższe: słowo, gest, ruch. Zaspokojenie potrzeby ruchu w formie dobranej przez samo dziecko, daje okazję do rozładowania napięć emocjonalnych, do ich odreagowania.

TECHNIKI  PARATEATRALNE

Drama, Techniki zmiany ról, Pantomima, Teatrzyk kukiełkowy, pacynkowy, zabawy paluszkowe.

Aktywność twórcza dziecka jest jego naturalną potrzebą biologiczną którą można  wykorzystać tworząc odpowiednie sytuacje edukacyjne.

Teatr ma ogromne walory kształcące, wychowawcze oraz terapeutyczne. Uczy poczucia współodpowiedzialności, samodyscypliny, koncentracji uwagi, radzenia sobie z sytuacją stresową, ćwiczy pamięć oraz daje satysfakcję z wykonanej pracy. Jest odpowiedni dla dzieci uzdolnionych, gdyż umożliwia rozwijanie ich predyspozycji, jak też dla dzieci mających różne trudności, powoduje wzrost wiary we własne możliwości.

METODA  IRENY MAJCHRZAK – zabawy z literami

Odimienna metoda nauki czytania stosowana jest już wśród bardzo małych dzieci. Punktem wyjścia jest pokazanie dziecku jego imienia – „wizytówki”, a następnie imion znanych bliskich mu osób. Dzięki temu dziecko zauważa, iż imię można nie tylko usłyszeć i wymówić, lecz również zobaczyć, że samo dziecko zostało przedstawione w kształcie liter, lub, że zostało schowane za zasłoną liter. Następne etapy to wiele gier i zabaw pozwalających dzieciom na poznanie pozostałych imion, wyrazów, oraz liter alfabetu.

„Sprawdzanie obecności”, „ściana pełna liter”, „deszcz imion”, „targ liter”, „gra w sylaby”, „nazywanie świata” i inne sformułowania – to nazwy ćwiczeń oraz hasła charakterystyczne dla metody dr Ireny Majchrzak.

ZABAWY  BADAWCZE, DOŚWIADCZENIA, OBSERWACJE PRZYRODNICZE

Naturalną metodą poznawczą stosowaną przez dzieci w wieku przedszkolnym jest aktywność badawcza, występuje ona w dwóch postaciach. Pierwsza to samodzielne odkrywanie. Dziecko ma tu pełną swobodę działania, samo wyznacza sobie tempo i czas pracy, ale jednocześnie jest to uczenie się drogą prób i błędów, w którym narażone jest ono na wiele trudności i porażek. Drugi sposób odbywa się pod kierunkiem nauczyciela. Nauczyciel zajmuje tu rolę inicjatora sytuacji, prowokuje do stawiania pytań, udostępnia stosowne metody i pomoce badawcze, ukierunkowuje go podczas badań i eksperymentowania.

METODA  PORANNEGO KRĘGU

Metoda ta obejmuje swym zasięgiem wszystkie zmysły: dotyk, wzrok, słuch, węch i smak. Głównym jej celem jest dostarczenie wychowankom określonej ilości bodźców, które pobudzają zmysły do działania, a co za tym idzie, stwarzają poczucie bezpieczeństwa, zaufania i radości. Fundamentem metody „Porannego Kręgu” jest otaczający nas świat przyrody, który jest źródłem podstawowych symboli: żywiołów, barw, zapachów, smaków, odgłosów, wrażeń dotykowych i termicznych, które przyporządkowane zostały określonej porze roku.

ZASADY ZACHOWANIA SIĘ PODCZAS POSIŁKÓW

1. Przed posiłkiem myjemy ręce
2. Pamiętamy o właściwej postawie przy stoliku
3. Korzystamy  ze sztućców w sposób kulturalny (tzn. nie bawimy się nimi, nie uderzamy o stół itp.)
4. Kulturalnie spożywamy posiłek ( nie mlaskamy, nie rozmawiamy)
5. Potrawy, które dziecku nie smakują pozostawiamy na boku talerza
6. Prośbę o dokładkę sygnalizujemy podniesioną ręką
7. Po zakończeniu jedzenia w spokoju czekamy na pozostałe dzieci
8. Kończymy posiłek wspólnym podziękowaniem
9. Wstajemy od stołu po cichu wsuwając krzesło
10. Wyznaczone przez nauczyciela dzieci idą  do toalety

ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W ŁAZIENCE

1. Myjemy ręce z przestrzeganiem kolejnych etapów tej czynności
2. Samodzielnie myjemy twarz
3. Prawidłowo myjemy zęby wg kolejnych etapów
4. Utrzymujemy w czystości przybory do mycia zębów
5. Wyrabiamy nawyk mycia rąk przed każdym posiłkiem, po załatwianiu się, po przyjściu z placu zabaw
6. Potrafimy korzystać z mydła i papieru toaletowego
7. Korzystamy z toalety wyłącznie pojedynczo
8. Zawsze po sobie spłukujemy wodę w toalecie

ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W SZATNI

1. Ubieramy i rozbieramy się w wyznaczonym miejscu, spokojnie czekając  na pomoc osoby  dorosłej
2. Starannie układamy  swoją odzież, buty ustawiamy równo na półce
3. Pamiętamy  o kolejności zakładania odzieży przed wyjściem na powietrze (buty, sweter, szalik, kurtka, czapka, rękawiczki)
4. Po powrocie z placu, przed wejściem do budynku – otrzepujemy  buty z piasku, błota, śniegu, a następnie wycieramy  buty o wycieraczkę
5. Przy rozbieraniu się - pamiętamy o kolejności zdejmowania odzieży(odwrotnie niż przy ubieraniu).
6. Kulturalnie zachowujemy  się w szatni - nie biegamy, nie krzyczymy, nie popychamy innych
7. Dbamy  o własne rzeczy i nie narażamy  ich na zagubienie
8. Pilnujemy rzeczy osobistych w czasie wycieczek, spacerów

ZASADY ZACHOWANIA SIĘ W SALI ZABAW

1. Bawimy  się zgodnie z innymi dziećmi - jesteśmy życzliwi, koleżeńscy, przyjacielscy
2. Respektujemy wspólnie ustalone zasady
3. Potrafimy  czekać na swoją kolejkę  podczas zabawy, wypowiedzi
4. Szanujemy cudzą własność
5. Do zabawy bierzemy zabawki z półki , a po skończonej zabawie odkładamy je na miejsce
6. Stosuje zwroty grzecznościowe: proszę, przepraszam, dziękuję
7. Pomagamy młodszym i mniej sprawnym dzieciom
8. Chętnie wykonujemy polecenia
9. Poruszamy się bezpiecznie po sali
10. Porozumiewamy się umiarkowanym głosem
11. Szanujemy potrzeby i zainteresowania innych
12. Bezzwłocznie stawiamy się na sygnał zbiórki
13. Obdarzamy uwagą dzieci i dorosłych, aby zrozumieć co mówią i czego oczekują
14. Sprzątamy po sobie i pomagamy  innym w utrzymaniu porządku

ZASADY ZACHOWANIA NA PLACU ZABAW

1. Wychodzimy na plac z całą grupą, ustawieni parami i wracamy tak samo
2. Stawiamy się na sygnał zbiórki
3. Wiemy jak korzystać z zabawek i sprzętu zgodnie z ich przeznaczeniem i zasadami bezpieczeństwa
4. Nie oddalamy się z miejsca zabawy bez zgody i wiedzy nauczyciela
5. Rozróżniamy zabawy bezpieczne i niebezpieczne
6. Informujemy dorosłych o uszkodzonych zabawkach i sprzęcie
7. Zgłaszamy nauczycielowi zauważone niebezpieczeństwo, wszelkie dolegliwości i złe samopoczucie
8. Wiemy, że nie możemy samodzielnie opuszczać placu zabaw
9. Po skończonej zabawie zabawki i sprzęt sportowy odkładamy na miejsce

Dzieci nieustannie podlegają ocenie, zarówno ze strony rodziców jak i wychowawców. System kar i nagród jest nieodzowny w wychowaniu małego człowieka. Ma charakter bodźca, który ma na celu zmobilizować dziecko do właściwych zachowań. Nagradzanie i karanie ma także wywołać w dziecku refleksję na temat swojego zachowania, co prowadzi do ułatwienia samokierowania swoim zachowaniem. Nagradzanie ma charakter wzmacniający pożądane zachowania i dlatego też powinno się stosować system nagród częściej niż system kar. Warto także stosować metodę karania na zasadzie odebrania nagrody. Także uznanie i akceptacja mobilizują do dalszych wysiłków. W naszym przedszkolu obowiązują zasady, które wprowadziliśmy wspólnie z dziećmi na zasadzie zawarcia „Kontraktu Grupowego”, który zawiera umowne pożądane zachowania. Wprowadzając także normy zachowań: w szatni, łazience, w sali, na placu zabaw,  przy posiłku możemy respektować właściwe zachowania.

• pochwała wobec grupy
• pochwała indywidualna
• pochwała przed rodzicami
• atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie według pomysłu dzieci
• darzenie dziecka szczególnym zaufaniem np. zwiększając zakres jego samodzielności
• dostęp do atrakcyjnej zabawki

NAGRADZAMY ZA:

• przestrzeganie ustalonych wspólnie umów i zasad panujących w przedszkolu
• trud i wysiłek włożony w wykonanie zadania
• wywiązywanie się z podjętych obowiązków dyżurnego
• bezinteresowną pomoc wobec innych
• stosowanie zasad ochrony przyrody
• pamiętamy  o normach  postępowania  jak i  o konsekwencjach w przypadku niepodporządkowania się do ustalonych zasad.

FORMY  REAGOWANIA NA NIEPOPRAWNE ZACHOWANIA:

• zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji,
• upomnienie słowne (przypomnienie obowiązujących zasad )
• rozmowa – przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do autorefleksji)
• wyrażenie przez nauczyciela smutku i niezadowolenia z powodu zachowania dziecka
• odsunięcie na krótki czas od zabawy
• kącik „wyciszający”
• poinformowanie rodziców o przewinieniu

NIEPOPRAWNE ZACHOWANIA TO:

• nieprzestrzeganie ustalonych norm i zasad współżycia w grupie i przedszkolu
• stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu własnemu i innych
• zachowania agresywne
• niszczenie wytworów pracy innych, ich własności
• celowe niewywiązanie się z podjętych obowiązków